Wat is de ziekte van de Peyronie?
Het betreft ongeveer 1 op de 16 mannen (6%). Maar de meeste urologen vermoeden dat het te weinig wordt gerapporteerd en dat het tot 1 op de 10 mannen (10%) kan treffen. Het kan op elke leeftijd voorkomen, hoewel het vooral in de middelbare leeftijd wordt gezien. Het wordt gekenmerkt door een harde knobbel (plaque) in het erectieweefsel van de penis. Dit begint als een plaatselijke ontsteking, die dan kan uitgroeien tot een verhard litteken. Het litteken is inelastisch (stijf) en stopt het uitrekken van de penis met erecties, wat leidt tot de ontwikkeling van een kromming van de erectie. Het is geen voorwaarde die je kunt “vangen” door seksuele activiteit, en je kunt het niet doorgeven. Het is geen vorm van kanker, noch wordt het na verloop van tijd kwaadaardig.
Hoe ontwikkelt het zich?
Er zijn twee erectiele cilinders (corpora cavernosa) die langs de penis lopen (foto). Het binnenste membraan van elke cilinder is een mantel van elastische vezels. Het bindweefsel vormt een tussenschot tussen de twee kamers. Deze hecht zich aan de boven- en onderkant van de penis. Als de penis abnormaal is uitgeknepen of gebogen, kan het gebied waar het tussenschot zich aan de elastische vezels hecht, overrekken. Dit verwondt de voering en breekt de kleine bloedvaten. Bij oudere mannen verhogen verminderde elasticiteit, ziekte van de slagaders en diabetes de kans op littekenvorming na een letsel aan de penis.
Het beschadigde gebied kan dan langzaam en abnormaal genezen. Bij de meeste patiënten geneest het letsel binnen een jaar en gaat de plaque niet verder dan de vroege ontstekingsfase. In hardnekkiger gevallen wordt de plaque vervangen door hard, vezelig weefsel en kan zelfs harde kalkafzettingen vormen. Hoewel letsel enkele gevallen van de ziekte van Peyronie verklaart, verklaart het niet waarom de meeste plaques zich langzaam ontwikkelen zonder duidelijke verwonding. Het verklaart ook niet waarom sommige plaquettes snel verdwijnen. Er bestaat een verband met hoge bloeddruk, diabetes, verhoogde cholesterolniveaus, ischemische hartziekten en arteriosclerose en met bepaalde geneesmiddelen (bètablokkers, anti-ulceremiddelen, antidepressiva en antihistaminica). Ongeveer 1 op de 5 mannen (20%) met de ziekte van Peyronie ontwikkelt ook fibrose (littekenvorming) in andere elastische weefsels van het lichaam (bijv. de handpalm of voetzool). Het meest voorkomende voorbeeld is de voorwaarde die bekend staat als de contractuur van de hand van Dupuytren. Bij sommige mannen met de ziekte van Peyronie is er een duidelijke familiegeschiedenis van de aandoening, wat suggereert dat deze kan worden geërfd.
Welke problemen veroorzaakt het?
De ziekte van Peyronie kan de penis aantasten door deze te veroorzaken: – Kromming van de penis De inelasticiteit (stijfheid) van de plaque betekent dat de plaque niet kan rekken zoals de rest van de penis dat doet wanneer u een erectie krijgt. Een plaquette aan de bovenkant van de penis zorgt ervoor dat de penis naar boven buigt; aan de onderkant veroorzaakt het een neerwaartse buiging. In sommige gevallen ontwikkelt de plaquette zich centraal, wat leidt tot inkepingen en verkortingen. Pijn, bukken en emotionele nood kunnen dan de geslachtsgemeenschap beperken; en – Erectiele disfunctie (impotentie) Dit komt door het effect van de plaque die de bloedstroom in de penis vermindert, maar kan ook een verlies van seksueel vertrouwen veroorzaken door de verandering in vorm van de penis. Zodra de ziekte van Peyronie zich ontwikkelt, verandert de penis meestal permanent. Terwijl de meeste behandelingen het effect van de aandoening op de penis kunnen beperken, kan niets de penis terugbrengen naar hoe het vroeger was.
Hoe verandert het in de loop der tijd?
De ziekte doorloopt over het algemeen twee stadia: – Een pijnlijke, ontstekingsfase Dit duurt meestal drie tot zes maanden. Er is geen manier om te zeggen wanneer de acute fase is afgelopen, maar het verlichten van de pijn kondigt deze meestal aan; en – Een chronische of stabiele fase U bevindt zich meestal in deze fase ten minste 6 maanden nadat de pijn is gestopt. Gedurende deze tijd treden er geen nieuwe veranderingen op in de vorm of kromming van de penis. Bij ongeveer 7 van de 10 mannen (70%) die de chronische fase ingaan, blijft de ziekte onveranderd en stabiel. Twee van de 10 mannen (20%) krijgen een heractivering van de ontstekingsfase, wat leidt tot meer plaque ontwikkeling en een verergering van de kromming. In de overige 10 (10%) kan er sprake zijn van spontane verbetering van de kromming zonder behandeling. Hoewel de plaquette zelf normaal gesproken niet volledig verdwijnt, kan zich aan de andere kant van de oorspronkelijke plaquette een nieuwe plaquette ontwikkelen, waardoor de penis recht wordt.
Zijn er effectieve behandelingen voor de acute fase?
Mensen die lijden aan de ziekte van Peyronie zoeken meestal medische hulp in de acute fase vanwege pijnlijke erecties of problemen met de geslachtsgemeenschap. Het doel van de behandeling is om je seksueel actief te houden. Het geven van voorlichting over de ziekte, en het te verwachten verloop ervan, is vaak alles wat nodig is. Als er geen problemen met de penetratie zijn, is het mogelijk dat er geen behandeling nodig is.
Medische therapie
De behandeling met tabletten is zeer teleurstellend gebleken. Niets is overtuigend aangetoond om plaquettes te doen verdwijnen of de groei ervan te beperken. Sommige tabletten kunnen echter de pijn in de vroege ontstekingsfase beperken of de kwaliteit van de erectie verbeteren als dat het grootste probleem is. De meeste clinici geven de voorkeur aan het ene type medische therapie boven het andere, hoewel het bewijs voor iedereen zwak is. Kaliumpara-aminobenzoaat (Potaba®) tabletten hebben het beste beschikbare bewijs voor het verbeteren van de pijn, maar worden niet erg goed verdragen. Tabletten zoals sildenafil, vardenafil, tadalafil en avanafil kunnen helpen door het verbeteren van erectiestoornissen bij de ziekte van Peyronie, en dit kan alle behandelingen zijn die nodig zijn. Alleen generieke sildenafil kan echter op de NHS worden voorgeschreven voor deze aandoening.
Tractieapparatuur
Tijdens de pijnlijke, inflammatoire fase zijn tractiemiddelen gebruikt om de ontwikkeling en impact van kromming te beperken. Het gebruik van een vacuümhulpmiddel tweemaal per dag gedurende 10 minuten (of een penisverlengingsapparaat gedurende zes uur per dag) kan gedurende een periode van drie tot zes maanden helpen bij het corrigeren van een deel van de kromming. Het belangrijkste voordeel van deze apparaten is dat elke verbetering van de kromming zonder verkorting van de penis optreedt. Zij vereisen echter wel een regelmatig en toegewijd gebruik om doeltreffend te zijn. Financiering voor deze apparaten is meestal niet beschikbaar op de NHS en ze kunnen tussen de £150 en £400 kosten te kopen.
Wat zijn de behandelingsmogelijkheden in de chronische fase?
Deze kunnen worden onderverdeeld in niet-chirurgische en chirurgische opties.
Niet-chirurgische opties
– Vacuüm- of tractieapparatuur
Deze zijn gebruikt in de chronische fase
– Collagenase Dit is een enzym dat collageen (het hoofdbestanddeel van vezelig weefsel) afbreekt. Het is zeer effectief in de contractuur van Dupuytren, maar de resultaten in de Peyronie’s zijn minder indrukwekkend. De meeste patiënten zien een verbetering in hun kromming, met een gemiddelde van 18°. Het is het beste voor mensen met een lagere kromming (minder dan 50°), waar een kleine correctie de noodzaak van een operatie vermijdt. Behandeling met collagenase is niet beschikbaar op de NHS en wordt niet gedekt door veel particuliere verzekeringsmaatschappijen. Elke injectie kost ongeveer £600, waarbij het huidige bewijs uit proeven suggereert dat er tussen de zes en acht injecties nodig zijn.
Chirurgische opties
Het doel van de operatie is om de penis functioneel recht te krijgen (met minder dan 20° kromming). Dit kan worden bereikt door de langere zijde van de penis in te korten (plicatie) of door de kortere zijde te verlengen door in de plaque te snijden en de opening te vullen met een enting (plaque-incisie en enting). De keuze van de procedure is afhankelijk van:
– de mate van peniskromming;
– elke extra vormverandering aan de penis (zoals een inkeping van “uurglas” in de contouren);
– de totale lengte van de penis; en
– de kwaliteit van uw erecties.
Alle penile straightening operaties zijn erop gericht om de kromming van uw penis te corrigeren, maar ze kunnen nooit meer terugkeren naar precies dezelfde toestand als voordat het begon te krommen.
Welke operaties zijn er beschikbaar in de chronische fase?
Plicatie van de corpora cavernosa
Plicatieprocedures zijn het beste voor patiënten met een goede erectiele functie en krommingen van minder dan 60°. De kromming wordt tegengegaan door de lange zijde, tegenover de plaquette, te “bundelen”. Er zijn veel verschillende plicatietechnieken, maar de meest gebruikte staat bekend als de procedure van Nesbit. De hechtingen worden gebruikt om het weefsel op te blazen; u kunt ze daarna onder de huid van uw penis voelen. Plicatieprocedures leiden altijd tot een verkorting van de penis (tot 1 cm per 15° kromming gecorrigeerd). Ze hebben minder impact op de erecties en het gevoel dan plakincisie en -transplantatie.
Plaque-incisie en enting
Plaque-incisie en enting wordt gebruikt voor mannen met een kromming van meer dan 60° en een goede kwaliteit erectie. Het heeft meer kans om erecties en gevoel te beïnvloeden dan een plicatie operatie, maar zal de penis minder verkorten. Het gaat om het insnijden in de plaquette om het litteken vrij te maken en het gebruik van een transplantaat om de opening op te vullen. Traditioneel werden er adertransplantaten gebruikt (via een aparte incisie uit je lies: de Lue-procedure), maar de meeste urologen gebruiken nu voorverpakte, kant-en-klare grafts. Om bij de plaque op uw penis te komen, moeten we ofwel de peniszenuwen (voor een opwaartse buiging) of uw plasbuis (voor een neerwaartse buiging, zie foto) uit het lichaam van uw penis tillen; we vervangen ze aan het einde van de procedure.
Implantatie van penisprothesen
Voor mensen met een zekere mate van kromming, maar met een slechte erectie en die niet hebben gereageerd op een behandeling met sildenafil, vardenafil, tadalafil of avanafil, kan het implanteren van penisprothesen de beste chirurgische optie zijn. Bij deze procedure wordt al het abnormale weefsel in de corpora cavernosa “uitgeboord” om de implantaten erin te kunnen plaatsen. Het apparaat zorgt voor de stijfheid die nodig is voor penetratie tijdens de geslachtsgemeenschap. Het implanteren van de prothesen alleen is meestal voldoende om de penis recht te maken. Af en toe moet de penis weer in vorm worden “gegoten” of geënt (zoals in de plaque-incisie en ent-operatie) om hem recht te krijgen.
Bron: http://www.baus.org.uk/_userfiles/pagina’s/pagina’s/patiënten/Patiënten/Leaflets/Peyronies.pdf.
Prijs vanaf €99. Gratis Verzending.